قزوین: قلعه الموت، دره طالقان، روستاهای ییلاقی، دریاچه یخزده در حد فاصل مسیر شهرك به رودبارك كلاردشت.
مقصد بعدی اگر قزوین باشد باید بدانید دشت آن و كوهستانهای مجاورش محل وقوع پارهای از مهمترین تحولات تاریخی در ایران بوده است. امروز از آن تاریخ پرماجرا فقط قلعه الموت و یكی دو بنای دیگر در مركز استان باقی ماندهاند، اما حتی اگر این بناها هم به یادگار نمیماندند جذابیت چشماندازهای طبیعی قزوین آنقدر هست كه مسافران به هوایش در آن توقف كنند. البته تجربه سفر به این شهر به من یاد داده است كه بیشتر این جاذبههای طبیعی در نوروز برای سفر مناسب نیستند، چون در ارتفاعات واقع شده اند و آب و هوای شان فقط در تابستان معتدل میشود.
دره طالقان و روستاهای ییلاقیش مهجورترین جاذبه طبیعی قزوین است. از دره طالقان چندین راهگذار پس ازگذرازخط الراس البرز به كلاردشت و دوهزار و سههزار میرسند. یكی از این راهگذارها كه تقریبا از شهرك شروع شده است و در نهایت به رودبارك كلاردشت میرسد روی گردنهها از حاشیه یك دریاچه كم عمق میگذرد كه در بیشتر ایام سال سطح آن یخ زده است و فقط كوهنوردهای حرفهای میشناسندش.
مقصد بعدی اگر قزوین باشد باید بدانید دشت آن و كوهستانهای مجاورش محل وقوع پارهای از مهمترین تحولات تاریخی در ایران بوده است. امروز از آن تاریخ پرماجرا فقط قلعه الموت و یكی دو بنای دیگر در مركز استان باقی ماندهاند، اما حتی اگر این بناها هم به یادگار نمیماندند جذابیت چشماندازهای طبیعی قزوین آنقدر هست كه مسافران به هوایش در آن توقف كنند. البته تجربه سفر به این شهر به من یاد داده است كه بیشتر این جاذبههای طبیعی در نوروز برای سفر مناسب نیستند، چون در ارتفاعات واقع شده اند و آب و هوای شان فقط در تابستان معتدل میشود.
دره طالقان و روستاهای ییلاقیش مهجورترین جاذبه طبیعی قزوین است. از دره طالقان چندین راهگذار پس ازگذرازخط الراس البرز به كلاردشت و دوهزار و سههزار میرسند. یكی از این راهگذارها كه تقریبا از شهرك شروع شده است و در نهایت به رودبارك كلاردشت میرسد روی گردنهها از حاشیه یك دریاچه كم عمق میگذرد كه در بیشتر ایام سال سطح آن یخ زده است و فقط كوهنوردهای حرفهای میشناسندش.
سمنان: مسجد جامع، ییلاق شهمیرزاد، مسجد تاریخانه، رختشویخانه دامغان، منطقه خوش ییلاق، جاده سمنان به شهمیرزاد، جاده شاهرود به آزادشهر، آرامگاه بایزید بسطامی و شیخ ابوالحسین خرقانی.
هرچند سمنان جاذبههایی مانند مسجد جامع، ییلاق شهمیرزاد،مسجد تاریخانه، رختشویخانه دامغان و منطقه حفاظت شده خوشش ییلاق را دارد، اما جذابیتهایی كه قادرند سمنان را به یك قطب ممتاز طبیعت گردی تبدیل كنند، جادههایی هستند كه از نقاط مختلف این استان به سمت چشماندازهای طبیعیاش میروند، مثل جاده سمنان به شهمیرزاد و فولاد محله كه از حاشیه دشت كویر رد میشود و شما را به ییلاقی سرسبز در دل كوهستان میرساند یا جاده شاهرود به آزادشهر كه از بسطام و خرقان و حاشیه كوه ابرعبور میكند. در بسطام باید به زیارت مقبره بایزید بسطامی بروید و پس از طی اندك فاصلهای از این شهر، به خرقان و آرامگاه شیخ ابوالحسن خرقانی میرسید. در انتهای جاده شاهرود به آزادشهر، وارد استان گلستان میشوید.
گلستان: پارك ملی گلستان، منطقه حفاظت شده جهاننما، منطقه خوش ییلاق، آشورده، تالابهای سهگانه، تركمن صحرا، تالاب اینچهبرون، سواحل خزر، قلعه ماران، زندگی بومیان تركمن صحرا، بنادر گمیشان تپه و حسینقلیخان.
استان گلستان مرا یاد جادهای میاندازد كه متاسفانه از وسط پارك ملی گلستان در حال عبور است و البته یاد آتشسوزیهای فصلی و آخر از همه یاد طبیعت گردی....
اما استان گلستان علاوه بر پارك ملیاش، چشم اندازهای طبیعی دیگری هم دارد كه نباید از آنها غافل شد. منطقه حفاظت شده جهان نما، منطقه حفاظت شده خوش ییلاق، آشورده، تالابهای سه گانه تركمنصحرا، آلاگل، آلماكل و آجیگل، تالاب اینچه برون و سواحل خزر را در جایی كه پاكتر و خلوتتر و آفتابیتر از دیگر بخشهای آن است باید به فهرست جاذبههای طبیعی این استان بیفزایید. یكی از جاذبههای فراموش شده استان گلستان، قلعه ماران است كه از دور همچون كشتی بزرگی بر فراز قله از دل ابرها سر برآورده است.
زندگی بومی ساكنان تركمن صحرا و بنادر كوچكی همچون گمیشان تپه و حسینقلیخان هم دیدنی است.
خراسان جنوبی: گردشگری روستایی در اطراف شهرهای طبس، فردوس، گناباد، خواف و تایباد و جاده بیرجند - زاهدان (جاذبه كویرگردی)
مقصد بعدی ما، مشهد است كه خوشبختانه هر سال حدود 4 میلیون گردشگر مذهبی دارد و این شمار گردشگران، برای یك شهر به نظر مناسب میآید.
از دیدگاه من، هنوز برنامه جامعی برای ساماندهی صنعت گردشگری در استان خراسان رضوی وجود ندارد؛ در حالی كه میشود از حضور این جمعیت انبوه برای فعالسازی دیگر جاذبههای توریستی خراسان هم بهره گرفت اما اگر راه را كج كنید به سمت بخشهای خراسان جنوبی جلوههای زندگی روستایی در مناطقی همچون فردوس، طبس، گناباد، خواف و تایباد برای مردم ایران كاملا ناشناخته است.
مقصد بعدی ما، مشهد است كه خوشبختانه هر سال حدود 4 میلیون گردشگر مذهبی دارد و این شمار گردشگران، برای یك شهر به نظر مناسب میآید.
از دیدگاه من، هنوز برنامه جامعی برای ساماندهی صنعت گردشگری در استان خراسان رضوی وجود ندارد؛ در حالی كه میشود از حضور این جمعیت انبوه برای فعالسازی دیگر جاذبههای توریستی خراسان هم بهره گرفت اما اگر راه را كج كنید به سمت بخشهای خراسان جنوبی جلوههای زندگی روستایی در مناطقی همچون فردوس، طبس، گناباد، خواف و تایباد برای مردم ایران كاملا ناشناخته است.
سیستان و بلوچستان: زندگی بومی در شهرهای سراوان، خاش و ایرانشهر. بندرچابهار، شهرسوخته، منطقه حفاظت شده با هوكلات و حواشی رودخانه سرباز.
جادهای كه از بیرجند در خراسان جنوبی به سمت سیستان و بلوچستان میرود هم اگر امن باشد، ارزش دیدن دارد و چهرهای خاص از زندگی كویری را نمایان میكند كه در نقاط دیگر ایران پیدا نمیشود.
علاوه بر این جاده، مطمئنم زندگی بومیهای سیستان و بلوچستان بویژه در شهرهایی مانند سراوان، خاش و ایرانشهر برای آنها كه به مردمشناسی علاقه دارند، جالب خواهد بود. بندر چابهار را به عنوان منطقهای آزاد و شهر سوخته را هم به عنوان نمادی از تمدنی 4000 ساله همه میشناسند اما آیا منطقه حفاظت شده و سرسبز باهو كلات را هم دیدهاید؟ یا تا كنون به حواشی رودخانه سرباز كه تنها زیستگاه تمساحهای پوزه كوتاه ایران است، رفتهاید؟
نظرات شما عزیزان: